Interview: Vuurwerk

Omdat het uitstekende ‘Me+One’ op korte tijd een prominente plaats in ons razend interessante elektronicalijstje heeft veroverd, vroegen we aan Rick, Thieu en Sjam van het Brusselse Run Tell Secrecy-collectief om wat meer uitleg bij hun nieuwste project Vuurwerk…

Jullie zaten hiervoor allen in andere bands/productieteams. Vanwaar het idee om samen te werken?

Sjam: Een beetje zoals elke band ontstaat ...

Thieu: We waren vrienden, studeerden in Leuven en waren inderdaad allemaal al met muziek bezig. Op een bepaald moment waren we wat uitgekeken op onze projecten en zijn we beginnen samenwerken.

Rick: Eerst ontstond het idee om samen met onze vrienden al onze creatieve en muzikale projecten samen te bundelen onder een collectief. Dat begon enorm ambitieus, maar al snel bleek dat wij de enige waren die overbleven. Samenwerken werd onze enige optie. Het voelde echter ook meteen heel natuurlijk aan, omdat we dezelfde passie deelden. Onze verschillende achtergronden zorgden voor een creatief onevenwicht dat ons drive en dynamiek gaf. Run Tell Secrecy werd een platform voor de projecten die we samen doen, een plaats waar we allerlei creatieve ideeën kunnen lanceren.

Is het moeilijk om compromissen te sluiten of komen jullie op muzikaal gebied perfect met elkaar overeen?

S: De muziek die we samen maken klinkt erg eclectisch, en dat komt door de manier waarop ze ontstaat.

R: Omdat we elk onze eigen muzikaal verleden met ons meedragen is het productieproces vaak een heen en weer getrek en geduw tot we op common ground komen: een soort no man’s land waar we alleen nooit zouden zijn geraakt. Van zodra die verschillende elementen echt vorm beginnen te krijgen, komen we samen om er intensief en zeer gefocust aan verder te werken.

Welke weg hebben jullie afgelegd om tot jullie huidige sound te komen?

T: We maken al enkele jaren samen muziek. Eind 2010 werden we met Jealov getekend op het label Mush Records uit LA. Bij hen brachten we twee ep's uit: ‘Framework’ en ‘Translations’. Vuurwerk is ontstaan in de periode dat we in onze Brusselse studio hard aan nieuw materiaal voor de debuutplaat van Jealov aan het werken waren. We merkten dat er steeds meer dance-invloeden in de producties slopen en we hadden het gevoel dat de nummers niet onder de Jealovnoemer thuis te brengen waren.

R: Jealov is eerder introvert, een soort leftfield hip-hop waarin alles mogelijk is. Het geeft ons de ruimte om te experimenteren met geluiden en structuren. Vuurwerk is de organische voortzetting van die experimenteerdrang.  Het is onze interpretatie van clubmuziek. Met Vuurwerk willen we ook iets doen met onze eigen wortels, cultuur en leefwereld. Vandaar de Nederlandstalige naam en de keuze voor het platenlabel, het in Brussel gevestigde Kompakt-sublabel Dandelion Lotus Records.

S: Vorige zomer zijn we dan ook nog met Kwatsa gestart. Rick woonde toen enkele maanden in Londen, Thieu in het Rwandese Kigali en ik in Nantes. Toch zijn we al die tijd verder blijven producen, elk beïnvloed door zijn eigen omgeving.

R: De drie bands voelen aan als drie eilanden waar we constant tussen schipperen, afhankelijk van tijdstip, gevoel en emotie. Drie eilanden voor drie van onze favoriete genres.

Het artwork voor 'Me+One' (maar ook dat van de ep's) is erg donker en 'mistig'. Online zijn ook nauwelijks foto’s terug te vinden. Was het een bewuste keuze om Vuurwerk een mysterieus aura mee te geven?

R: Mysterie is nooit een echte keuze geweest. Het artwork moet gewoon passen bij de sound en de emoties die we willen overbrengen. Vuurwerk is eerder melancholisch, terwijl Jealov heel eclectisch is. Kwatsa is dan weer basic, back to the roots. We hechten veel belang aan het totaalplaatje.

T: We zijn sowieso al veel bezig met video, fotografie en animatie, dus doen we het artwork en de video’s allemaal zelf. Om het verhaal af te maken.

S: Heel wat bands beginnen mysterieus, maar laten die cover uiteindelijk vallen. Wij willen de muziek voor zich laten spreken. Of misschien hebben we gewoon niet zo heel veel te vertellen. (lacht)

Nooit eerder was er zoveel belangstelling voor instrumentale elektronische muziek. Hoe moeilijk is het om op te vallen tussen de dikke drommen slaapkamerproducers?

R: Er is inderdaad een enorme explosie aan bedroomproducers, maar ik vind dat een positieve evolutie.  Iedereen heeft zijn eigen geluid en dat zorgt voor een enorme muzikale rijkdom. Ook wij hebben geen masterplan om de hitlijsten mee te bestormen. We willen vooral een persoonlijk geluid definiëren en verder uitpuren. Bij Vuurwerk is ook het live-aspect zeer belangrijk: we willen evolueren van producerstrio naar een echte band.

Waaraan ligt het volgens jullie dat de Belgische beatbakkers (jullie, Pomrad, Uphigh Collective en vele anderen) het de laatste tijd zo goed doen?

T: België heeft wel een traditie op eclectisch en elektronisch vlak: denk maar aan Front242, Soulwax, Goose, SX, de artiesten van Vlek Records … Ik denk dat we door de centrale ligging van ons land makkelijk in aanraking komen met heel wat verschillende genres, en daar proberen we dan ons eigen ding mee te doen. Uiteraard moeten we ook Lefto vermelden. Hij heeft ons heel veel muziek leren kennen, je mag hem gerust de godfather van het genre noemen.

R: Het zijn ook stuk voor stuk eigenzinnige producers of muzikanten: ze staan voor een idee. Terwijl vroeger vooral werd uitgekeken naar ‘de nieuwe dEUS’ of men lyrisch deed over ‘de Belgische Arctic Monkeys’, is er nu meer ruimte voor een eigenzinnige, persoonlijke kijk op muziek.

Leven van de muziek: een utopie of iets wat binnen handbereik ligt?

R: Toch eerder een utopie. Poen scheppen was nooit ons doel, maar het opnemen en uitbrengen van een plaat kost natuurlijk wel veel geld. Toch kan je onze muziek gratis downloaden of betalen wat je wilt, zo kan je zélf beslissen welke waarde je hecht aan wat je hoort. Zelf downloaden we ook muziek, maar de artiesten die we goed vinden steunen we door naar hun concerten te gaan en hun platen op vinyl te kopen.

Hoe ziet de toekomst (en in de eerste plaats jullie zomer) eruit?

S: Op 21 juni spelen met Gold Panda en Letherette in de Melkweg in Amsterdam en daarna volgen enkele heel mooie festivals (onder meer Ten Days Off, red.). Momenteel kunnen we er nog niet veel over kwijt*, maar we kijken er wél enorm naar uit ...

Veel succes!

* Update: Vuurwerk maakte deze ochtend bekend dat ze deze zomer ook op Pukkelpop spelen. Allen daarheen!

(Dit interview verscheen eerder op www.cuttingedge.be)